Woke, het nieuwe slapend wakker zijn..

Er was een tijd dat “wakker worden” betekende dat je eindelijk begreep hoe de wereld in elkaar zat.
Tegenwoordig betekent het vooral dat je opstaat om anderen te vertellen hoe ze moeten dromen.

De woke-beweging begon ooit met iets moois: rechtvaardigheid, gelijkheid, een stem voor wie te lang genegeerd werd.
Maar ergens onderweg is er iets misgegaan.
Wakker zijn is veranderd in morele slapeloosheid — iedereen ligt te woelen, niemand rust meer uit, en ondertussen wijst men elkaar in het donker met een zaklamp in het gezicht.

Ik ben niet tegen mensen.
Ik ben tegen de verplichting om het overal over eens te moeten zijn.
Tegen het idee dat woorden gevaarlijker zijn dan daden.
Tegen de constante drang om “goed” gevonden te worden, in plaats van gewoon mens te zijn.

We leven in een tijd waarin je niet meer mag zeggen dat iets uit de hand loopt —
want dan ben je “tegen de vooruitgang”.
Maar vooruitgang zonder realiteitszin is gewoon chaos met een regenboogvlag eroverheen.

Begrijp me goed:
Iedereen verdient respect, vrijheid en veiligheid. Punt.
Maar het moment dat je gedwongen wordt om te applaudisseren voor iets waar je geen mening over mag hebben,
dan is het applaus geen steun meer — het is een reflex.

De ironie is dat “woke” ooit betekende dat je zag wat anderen niet zagen.
Nu betekent het vaak dat je weigert te zien wat niet in je eigen script past.
Het is een nieuw soort slaapwandelen: met open ogen, maar selectieve visie.

Dus nee, ik ben niet “anti-woke”.
Ik ben gewoon pro-wakker, in de oude betekenis van het woord.
Ik wil kunnen denken zonder applaus, kunnen spreken zonder angst, en kunnen luisteren zonder etiket.

Misschien is dat het echte zen van deze tijd:
gewoon even stil zijn — niet om te mediteren,
maar om na te denken voordat we weer iemand cancellen.

Jax – hoofdredacteur van ZenZuur, slapend wakker sinds 2025.