Gefascineerd door het extreme.

Netflix weet het weer: het kwaad verkoopt.
Na Dahmer en Bundy is het nu de beurt aan Ed Gein – de man die horror een gezicht gaf en reality tot een nieuw dieptepunt tilde. We kijken, huiveren, en klikken door naar de volgende aflevering. Want niets ontspant beter dan het dissecteren van andermans duisternis.

De serie Monster: Ed Gein doet wat Netflix altijd doet: verpakken wat afstoot in iets moois. Schaduw in 4K, bloed met contrast. En ergens daarbinnen ontstaat de vraag die niemand hardop stelt: zijn we gefascineerd door het kwaad, of gewoon verslaafd aan sensatie?

We willen schrikken, maar niet te erg. We willen “begrijpen”, maar eigenlijk vooral kijken.
We zijn niet beter dan de journalisten die destijds op Gein’s erf stonden te ruiken aan de horror — we hebben alleen een abonnement en een algoritme.

Misschien is dat de echte horror van nu: niet de moordenaar, maar de consument.
De mens die zijn moreel kompas uitbesteedt aan zijn binge-schema.